Francuski kompozitor, orguljaš, pijanista i profesor, Gabrijel Fore (Gabriel Urbain Fauré), rođen je na današnji dan, 12. maja 1845. godine. Bio je jedan od najboljih kompozitora svog vremena, koji je svojim muzičkim stilom uticao na mnoge kompozitore 20-og veka.

Još kao mali, Fore je pokazao neverovatan muzički talenat, tako da su ga roditelji već u devetoj godini poslali u Pariz, na studije u „Nidermajer“, institut za crkvenu muziku. Najviše uticaja na njegov dalji razvoj imao je kompozitor Kamij Sen-Sans, koji je Forea uputio u muziku svojih savremenika.

Po povratku iz Francusko-Pruskog rata, 1871. godine, Fore je osnovao „Société Nationale de Musique“, kako bi promovisao francusku muziku i pomogao afirmaciju mladih kompozitora. Između ostalih, ovom društvu su pripadali i Kamij Sen-Sans, Žil Masne, Cezar Frank i Pol Tafanel.

Godine 1883. Fore je oženio Mari Fremije, sa kojom je kasnije imao i dva sina. Kako bi mogao da ozdržava porodicu, radio je u crkvi „Madeleine“ i držao časove klavira i harmonije. Za komponovanje je imao vremena samo leti. U ovom periodu nastaje „Elegija“ za violončelo i klavir, njegovo najpoznatije delo, i „Rekvijem“, koji se vrlo često opisuje kao „uspavanka smrti“. Na žalost, Fore je vrlo malo zaradio od svojih kompozicija, jer ih je njegov izdavač otkupio od njega za svega 50 franaka!

Zahvaljujući putu u Veneciju 1890. godine, gde se sastao sa svojim prijateljima i napisao još neka dela, Foreova finansijska situacija se promenila na bolje. Dve godine kasnije postao je inspektor muzičkih konzervatorijuma u francuskim provincijama, što je značilo da ne mora više da podučava amatere.

Od 1905. godine postaje direktor Konzervatorijuma u Parizu, ali već posle četiri godine počinju da se javljaju prvi problemi sa sluhom. Fore je, naravno, pokušao da to drži u tajnosti, ali vremenom je ipak morao da napusti svoj posao – u svojoj 75-oj godini povukao se sa Konzervatorijuma. Iste godine dobio je najvišu nagradu Legije časti – „Grand-Croix“, nagradu koja se retko daje muzičarima.

Fore je umro od upale pluća 1924. godine, u Parizu.

(slika preuzeta odavde)